نامه

نامه همان بغض فروخورده ی دلتنگیهاست!

اصلا گویی حرف اول تمام نامه ها دلتنگی ست !!

صندوقچه ی رازهای مگو!

کلماتی که اگر بخواهم رودر رویت بگویم

شرم از ان دو چشم نجیب

ان دوقطعه عسل ناب وجودم را در بر می گیرد !

باور کن هرچه بنویسم حجم وسیع دلتنگیم در ان جای نمی گیرد

 و باز هم برخی کلمات از خجالت جا می افتند .

 ولی خدای را شاهد می گیرم که به جای هر کلمه جاافتاده

نامت را فریاد زده ام ....

باران شدم و

 نام مقدست را در پلکهای خیسم شستشو دادم .

دیگر حساب روزهای بی تو بودن را از دست داده ام .

 دیگر به خوبی می دانم که حتی این کاغذ هم

لیاقت درددلهای من را ندارد !!

 اما حالا که نیستی تا تمام اضطراب جهان را در نگاهت خلاصه کنم

چرا برایت ننویسم:

خوب من!

 سلام

 به اندازه تمام ناگفته هایم دوستت دارم .

خدا نگهدار